de handeling vind plaats, maar er is niemand die het doet (Boeddha)
Wat je ten diepste bent kan niet bereikt worden: dat is de waarheid. Of luister naar de woorden van Ramana Maharshi: Het Zelf kan niet bereikt worden. Als het Zelf bereikt moet worden, zou het betekenen dat het Zelf niet hier en nu is, maar dat het nog moet worden verkregen. Wat voor het eerst wordt verkregen, zal men ook kwijtraken. Het zal dus niet blijvend zijn. Wat niet blijvend is, is het nastreven niet waard. Ik zeg dus dat het Zelf niet wordt bereikt. U bent het Zelf; u bent reeds Dat.
Realisatie is je bewust worden van bewustzijn. Bewustzijn staat altijd ‘aan’. Het is het waarnemen van het waarnemen. Dit bewustzijn kent zichzelf als bewustzijn en het leeft jou. Jij bent een manifestatie, een expressie, een uitdrukking van het ondefinieerbare, van dat wat jou omvat, van dat wat aan jou vooraf en voorbij gaat. Het is bewustzijn Zelf dat door jouw ogen kijkt, dat door jou oren hoort, dat door jouw zintuigen sensaties ervaart. Om het mystiek uit te drukken, God ervaart jou, jij ervaart je God-zijn.
Wat je echter normaliter probeert is twee dingen, jezelf en iets anders, bij elkaar te brengen of uit elkaar te halen. Je wilt iets wat er niet is of je wilt iets niet wat er wel is. Maar de werkelijkheid is Een zonder tweede. Zij kan niet opgesplitst worden. Jij kan niet opgesplitst worden! Iedere keer dat je jezelf introduceert als een afzonderlijk iemand die los staat van het geheel is er splitsing. Is er lijden aan wat je niet bent. Er is alleen het geheel. Dat ‘handelt’, niet jij. Het wordt gedaan, maar niet door jou. Nu, in dit moment dat er alleen maar kan zijn, omdat aan alle voorwaarden die dit moment mogelijk maken voldaan is. En dat zijn er miljoenen. Alles is daarom de oorzaak van alles. Wat er is kan er alleen maar zijn omdat tegelijkertijd ook al het andere er is. Het hangt allemaal samen met elkaar, niets kun je er uit losweken. Eenheid kan dus nooit bereikt worden. Omdat je het al bent.
Het vervelende is dat dit inzicht niet met het denken te begrijpen is. Het denken geeft alleen maar commentaar op. Het zijn de muppets in de loge. Alles wat je waarneemt zijn slechts bewegingen in het bewustzijn. Zodra je meent iets te zien of te ontdekken is dat alleen maar een object in het zien. En een object kan onmogelijke andere objecten waarnemen. Alleen wat niet geobjectiveerd kan worden ‘kan’ dat. Alleen van daaruit kan een object, zoals de persoon, waargenomen worden. Alleen vanuit stilte kunnen geluiden gehoord worden. Alleen vanuit afwezigheid van licht kan licht waargenomen worden. Alleen vanuit het bewegingsloze kunnen bewegingen waargenomen worden. Alleen het tijdloze kan tijd waarnemen. Er is alleen zien of waarnemen dat onzichtbaar, onkenbaar en ongrijpbaar is.
Dus wat ben je nu? Je bent! En dat is zowel helemaal niets als wel alles. Niets als apart individu en het geheel als alles.
Wat zich alleen klaarblijkelijk voordoet is een continue stroom van ervaringen die zo snel gaan en ook zo vaak veranderen dat je denken het onmogelijk bij kan benen. Je hoort het ruisen van de bomen, het stromen van het water, het tsjilpen van de vogels, het gelach van een kind. Maar ook het razen van de auto’s, het gejengel van een baby, de boormachine van de buurman. Er zijn gedachten en gevoelens, herinneringen en verwachtingen. Die zich aan niemand voordoen. En ondertussen zijn er in en buiten je lichaam nog een miljoen andere dingen gaande zonder dat je er bewust van bent. Alles is precies zo aanwezig als het zich toont. Je bent er nooit in conflict mee. Immers, hoe zou het geheel – wat je bent- in conflict met zichzelf kunnen zijn? Dan zou het delen van zichzelf afwijzen. Het geheel is altijd in balans met zichzelf, hoe ongelooflijk dit vanuit ons persoonlijk standpunt ook mag klinken. Dit wat is zorgt altijd voor zichzelf, zorgt ook voor ‘jouw’ leven. Dat heeft het gedaan vanaf de conceptie en zal het blijven doen totdat je sterft. Of je het nu leuk vindt of niet …..
Voor de mind is dit een paradox. Want hoe kun je je nu tegelijkertijd wel en niet bestaan? Het geheim zit in de illusie van de persoon die je denkt te zijn, maar er niet is behalve als gedachte. Hetzelfde geldt voor de ‘objectieve’ buitenwereld, dat ook louter een projectie is van je denken. Wat je aan gedachten over de buitenwereld hebt verwijzen niet naar een los van jou bestaand objectief iets. Het zijn slechts gedachten die komen en verdwijnen. Dit zien is waar het om gaat en ‘daarin’ besta je wel degelijk. Maar dan alleen als waarnemen, als bewustzijn. Als het kennen van. Als ervaren. Bewust van dit ene ogenblik, dit ene moment. Dat is en is en is.
Buiten dit is er niets.
En alles wat je er vervolgens bij sleept uit het verleden of projecteert op de toekomst zijn ook weer gedachten. In het nu beleef je zo een verdwenen verleden en een nog niet bestaande toekomst. Alles verschijnt er in en lost er weer in op. Nu bevat alles en alles is nu. Je kunt er niet uit en je kunt er niet naar toe. Het is zo intiem, zo’n ongelooflijk mysterie, je kunt er met de pet niet bij. En tegelijkertijd is het zo gewoon, zo eenvoudig, zo vertrouwd en van-zelf-sprekend, zo helemaal zonder enige moeite DIT. Vol-ledig, perfect, ook als je het niet zo ervaart.
Het denken kan alleen maar jerimineren over ‘ja maar ……… en wat als’ of ‘dan …. en daar’. Het lijdt aan eendimensionale dwangcontrole. Het wil zekerheid hebben en macht uitoefenen. Het kan zich niet neerleggen bij wat is. En toch maakt ook het denken deel uit van wat is. Het hoeft niet weg. Denken kan bovendien onmogelijk weggedacht worden, want dan heb je weer een gedachte dat denkt dat-ie er niet zijn mag. En dus is de mind als virtueel organisatiecentrum, als schijn-zelf helemaal OK – als je het doorziet. Het is een kosmisch spel dat zichzelf speelt als jou, voor jou, door jou …. tot in het oneindige. Dit inzien is absolute vrijheid.
Blijf daarom simpel bij de bron door je te herinneren, bewust te zijn van je eigen tijdloze, vormloze, in zichzelf rustende en alomvattende bewustzijn. Dat dieper gaat dan denken en voelen. Daarin verschijnt en verdwijnt al het vergankelijke, alles wat je kent.Tegelijkertijd en meer dan ooit kun je genieten en vrede vinden in dat wat is en het leven ten volle leven. Want het leven is de expressie van bewustzijn. Bewustzijn dat zich bewust wordt van zichzelf.
Je bent water dat golft
Ontspan in het hier en nu door alles te omarmen, zowel het goede als het kwade. Het mooie en het lelijke. Non-dualiteit en dualiteit. Ga direct ‘terug’ naar het stadium voordat de ik-gedachte opkomt. Doorvoel elke emotie. Het zijn golven van genade die je rechtstreeks terug voeren naar de bron zodat je voor altijd weet dat geen enkele golf ooit enige vorm van schade aan de oceaan toegebracht heeft, kan en zal toebrengen.
